Verschillende figuren vinden elkaar in 1883 op de boot: Deeti, gehuwd met een impotente opiumverslaafde; de Indiase vorst Neel, die naar Mauritius is verbannen; twee jongeren Jodu en Paulette die als broer en zus zijn opgegroeid: hij is een arme inlander en zij een Française die wegvlucht van haar beschermheer met een zwak voor kinky seks. En dan is er nog de tweede stuurman, de zoon van een vrijgelaten slavin en haar meester: zijn blanke look en zwarte roots inspireren meer dan een opvarende tot dolle aanbidding. De gebeurtenissen zullen wel ergens ooit werkelijkheid zijn geweest, maar door het samenbrengen in een situatie wordt het geheel toch storend. Ook storend is het gebruik door een Bengaalse auteur van Hindi woorden die her en der verkeerd getranscribeerd zijn in de vertaling waardoor het begrijpen nog moeilijker wordt, ook als je Hindi kent. 'Zee van papaver' haalde in 2008 de shortlist voor de Man Booker Prize, maar Amitav Ghosh moest het afleggen voor zijn Indiase collega Aravind Adiga. Vrij kleine druk.