Anna is Niccolò Ammaniti's eerste volwaardige roman in vijf jaar en gaat over een dertienjarig Siciliaans meisje dat samen met haar achtjarige broertje Astor moet zien te overleven nadat de Rode Ziekte hun ouders en alle andere volwassenen heeft uitgeroeid. Het virus slaapt in hen, en wordt pas actief wanneer zij ook volwassen zullen zijn.

Daarmee is het verhaal eigenlijk al verteld, want in wat volgt dolen de kinderen alleen maar wat rond op zoek naar eten, medicijnen en de mysterieuze Picciridduna, die als enige overlevende volwassene de ziekte zou kunnen genezen. Ondertussen slaan ze wilde honden en rondtrekkende kinderbendes van zich af, en ontmoeten ze het jongetje Pietro, dat op zoek is naar retrosneakers van Adidas die hem naar een andere, betere wereld moeten voeren.

In deze niet bijster originele dystopie put Ammaniti zich voorts uit in beschrijvingen van apocalyptische landschappen met bosbranden, ontplofte benzinestations, skeletten in stilstaande auto's en geplunderde winkelpanden waar de Bounty-repen door de muizen zijn aangevreten. Niet zelden slaat de beeldspraak op hol, en dan lees je dat Anna zich voorstelt 'dat haar hart eruitzag als een met modder bedekte bijenkorf, verdedigd door reuzenwespen', of dat Astor zich in het zand wierp 'om er als een gehaktbrood in rond te draaien'.

Waarschijnlijk had Ammaniti erop gerekend dat zijn onverschrokken jonge heldin en haar broertje - die ondanks alles ten dode zijn opgeschreven - de lezers zouden inpakken, maar onze koude kleren heeft hun lot niet geraakt. Misschien kan Anna nog dienst doen als jeugdroman. Al tref je tussen de karkassen en de ruïnes ook nergens bespiegelingen aan die een boekbespreking zouden kunnen stofferen - bijvoorbeeld over hoe een maatschappij zonder volwassenen, of een leven met een zeer korte levensverwachting eruit zouden kunnen zien. Het universum van het boek beschouwen als een metafoor voor een door de maffia van de volwassenen verziekte maatschappij levert ook weinig op.

Overigens situeert Ammaniti de oorsprong van zijn wereldwijde epidemie in een hospitaal in Luik. Daarmee lijkt hij het beeld van België als een failed state te bevestigen, maar ontsnapt Anna nog niet aan een veroordeling als failed novel.

NICCOLÒ AMMANITI

Anna.

Vertaald door Etta Maris, Lebowski, 271 blz., 19,95 €.

De auteur: een begaafde, bijdetijdse, humoristische, filmische Italiaanse schrijver die kan uitpakken met poëtisch drama en met naar het fantastische neigende bestsellers.

Het boek: kinderen zijn de enige overlevenden van een pandemie die Sicilië heeft herschapen in een ruïneuze, geplunderde, primitieve streek.

ONS OORDEEL: van dit soort apocalyptische verhalen zijn er al veel betere geschreven. Het lot van de dappere Anna en haar broertje Astor kan echt niet boeien.

Michaël Bellon ■

Hide text

Wanneer een wereldwijd virus (de Rode Ziekte genoemd) alle volwassenen heeft gedood, besluit de 13-jarige Anna met haar 8-jarige broertje Astor op stap te gaan. Ze willen vanuit hun eiland Sicilië de oversteek naar het Italiaanse vasteland maken, in de hoop dat wetenschappers daar een antidotum hebben ontwikkeld. Maar dat moet natuurlijk wel gebeuren vóórdat Anna door de puberteit eveneens aan het virus ten prooi is gevallen. Bovendien moeten ze tijdens hun tocht de rovende kinderbendes en de troepen hongerige zwerfhonden zien te ontlopen en rekening houden met de gevaarlijke ruïnes en het gebrek aan voedsel. Een spannend verhaal over kinderen die sneller dan ze lief zijn volwassen moeten worden; een soort post-apocalyptische (young adult)roman die verder weinig plotontwikkeling kent en al evenmin naar een echte climax of afronding toewerkt, waardoor er na afloop toch een licht gevoel van teleurstelling overheerst, ondanks de onmiskenbare kwaliteiten van stijl, psychologie en inlevingsvermogen. Vanaf ca. 15 jaar. Hide text