Autobiografisch getinte debuutroman van Van der Meer [pseudoniem, 1983] over een burn-out en een zware depressie. De 26-jarige Emma lijkt een normaal leven te hebben; ze heeft een vriend en een goede baan. Als ze echter van de ene op de andere dag een burn-out krijgt en niet meer kan stoppen met huilen en denken aan de dood, wordt ze opgenomen op de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis, de PAAZ. Van binnenuit beschrijft ze haar entree in de wereld van de psychiatrie. Haar angsten, gevoelloosheid, de pillen, het reilen en zeilen op de afdeling, de medebewoners, de psychiaters, psychologen, verpleegkundigen en andere hulpverleners passeren de revue. Langzaam krijgt ze haar gevoel terug en werkt ze aan haar jeugdtrauma. Na vijf maanden mag Emma weer naar huis. Met zowel een kritische blik als een dankbare houding kijkt ze terug op haar opname. De winst is dat ze leeft en minder suïcidaal is. Toegankelijke, losjes geschreven roman die makkelijk leest. Ondanks de zwaarte van de thematiek met humor geschreven. Verplichte kost voor iedereen die in de GGZ werkt, maar zeker ook geschikt voor een breder publiek. Vrij kleine druk.