In Brussel worden de lichamen gevonden van twee volwassenen en twee kinderen, onder wie een baby. Alle slachtoffers werden afgemaakt met een revolver. Wanneer de politie ontdekt dat het om een inspecteur van de drugssectie en zijn gezin gaat, is de schok groot. De titel verwijst naar de verbetenheid waarmee de speurders het onderzoek aanvatten: de bloedvlag werd destijds gehesen ten teken dat men geen gevangenen zou maken. De lezer weet van meet af aan wie de schoten gelost heeft. Een ingewikkelde opdracht voor Stijn Goris en Stef Pauwels, het vaste speurdersduo van de auteur. De spanningsopbouw komt dus niet alleen van de ontdekking wie de dader is, maar vooral van de zoektocht naar de opdrachtgever voor de moord. De auteur, zelf werkzaam bij de politie, zet geloofwaardige personages neer en hangt een goed beeld op van de werking van de politie. Enkel een deel van de ontknoping overtuigt minder. Twaalfde deel* rond de Brusselse speurders.